12 Şubat 2009 Perşembe

Sahte Plastik Ağaç

Sahte bir plastik ağaç oturdu içime.Kök saldı,büyüyor her geçen gün.Kurtulmak imkansızlaşıyor her geçen saat,çünkü bağlanıyorum.Sahte dallarına,sahte budaklarına,sahte canlarına bağlanıyorum..Yaş dallarından,sahte çizgilerinden tutunup yukarı çıkıyorum.Kırılıp,beni betona çarpması olası..Ama tutunup çıkıyorum,ellerim kayıyor,yaprakları bıçak gibi kesiyor bazen ama tırmanıyorum...Bitmiyor hırsım ve tükenmiyor umudum..Ne umudu bu,orası çok komik.Neyle dolu,ben diyim sapla sen de samanla.Ama birşeyle dolu ya nasılsa,yeter küçük cenine.
Üstelik canlı bir ağaç bu,plastik olduğuna bakma her an uçup gidebilir sonsuzluğa.Uçsuz bucaksız bir gökyüzü var önümüzde.Boş bir ceviz gibi yuvarlanırız zifiri karanlıkta...
Yeni bir kaos var,eski ruhumuzu kaybettik ama inanıyoruz saplara ve samanlara.Kutuda zincire vurulmuş olsak da,bulutların üzerine geçebiliyoruz galiba.Derindeyiz biz hala derinde.Korkusuzca ve isteyerek,bir başına..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder