3 Kasım 2009 Salı

Tuz ve Nem 2

Kara Toprak

Duramam artık ben.
Durmam. Yazarım
Seni bekliyormuşum meğer.
Uyuşukluğu hal edindim kendime. Başla bir yol bilmez oldum
Yerim yurdum hala kayıp.
Beklentilerim hala uzak...
Seni görmek güzel şey olsa gerek.
İçimdeki hezeyanları kelimelere dökme aşkından...
'Dost dost diye nicesine sarıldım' der ya aşık.
Oradaki sadık aşk gibiyim.
Kara bir toprak gibi.
Hayır şikayet etmiyorum.
Hal bildiriyorum.
Benim sadık yarim kara topraktır

Beklemek

Bekledim. Bekledim ve sabrettim.
Geri dönüşler hep kendinedir insanın. Niye peki?
Çünkü değişim içimizdedir.
Ne kadar çabalasak da kurtulmayı beceremediğimiz
ve hiç beceremeyeceğimiz tek yer kendi içimizdir.
Orada öldük ve orada doğuyoruz.
Kirleniyoruz
Ama her seferinde yeniden başlıyoruz
İşte.

... .
..
.

Kasım karanlık bir ay,acılı...
Anılar güçlü,ağır...
Değişim gerekli,zor...

2 Kasım 2009 Pazartesi

*

Gidecek bir yer daha yok sanıyordum.
Sanmaktan ibaretmiş.
Şimdi kendimleyim.